The Great Wall of China

Een van de meest uit het oog springende en door de mens gebouwde wereldwonderen. De Chinese muur bestrijkt meer dan 6700 km van oost naar west in China. 

De bouw duurde meer dan 1800 jaar. Het monument  blijft een van de meest ongelofelijke prestaties van de mens. En de architectonische grandeur en het historische belang zijn adembenemend. 

Het verhaal van Marielle is tekenend. Zij bezocht met haar man en vier kinderen een nog authentiek gedeelte van de muur. Ver weg van de bekende toeristenplaatsen en de gerestaureerde delen van de Chinese muur.

Op zo’n vier uur rijden van de Chinese hoofdstad Beijing. Hier en nu haar verhaal, zoals zij en haar familie ver weg van de gebaande paden en de overvloedige merchandising, de muur ervaren en beleefd hebben. 

Daar stond ik dan.

Na vele omzwervingen had ik eindelijk mijn doel bereikt. Er was nogal wat aan vooraf gegaan. Plannen, regelen, sparen. Maar nu, nu kon ik dan genieten van het ultieme geluk. Bovenop één van de 7 wereldwonderen.

De uitgestrektheid was immens. Zo ver je kon kijken, zag je alleen maar natuur. Natuur in zijn puurste vorm: vergezichten, bergen in vier verschillende kleuren, struiken en een strakblauwe lucht. Een enkele vogel die zich met de wind liet meevoeren. En stilte. Ik stond daar en keek rond. Voelde me zo vreselijk nietig. Nietig maar ook zo vrij. Vrij van alle andere ‘aardse’ zaken. Wilde het moment beleven tot in het diepste van mijn poriën. De zon brandde stevig, zo vroeg in de middag, op deze hoogte. De kinderen hadden er ook last van. Hun gezellige gekwebbel werd steeds minder. Een zacht briesje bracht even wat verkoeling. Evenals het water dat we al de hele weg meegesleept hadden. Naast het kiezelpad, een meter lager, groeiden verse abrikoosjes. Mmm, lekker. Het sap liep langs onze monden. De plakkerige handen veegden we af aan het stugge gras langs het pad.

We liepen verder, berg op, berg af. Het pad slingerde kilometers lang over de Muur. We klommen over resten muur, klommen in een uitkijktoren en genoten van weer een uitzicht. In de schaduw van de uitkijktoren zochten én vonden we wat verkoeling. We besloten de jongste twee kinderen hier bij een gids te laten, om ze even op adem te laten komen. Wij liepen met de andere twee kinderen verder….

De wetenschap dat hier, vóór mij, duizenden jaren geleden, mensen hebben gezwoegd, geleden, om dit voor elkaar te krijgen. Metershoge muren hebben gebouwd om hun volk te beschermen. Zo indrukwekkend. En al die tijd dat wij er liepen, zijn we geen mens tegengekomen. In dit immense, drukke, bezige en vreemde land. Geen mens. 

Wat een ervaring!